श्री गणेशदत्तगुरूभ्यो नम :
श्रीरामगुरू चरित्र
॥ अध्याय 12 वा ॥
॥ श्री गणेशाय नम:॥ श्री सरस्वत्यै नम:। श्रीगुरूभ्यो नम:। जय जय गुरूदत्तात्रेया। अनुसया सुता अत्रीतनया । नमन तुम्हा त्रिवार ॥ 1 ॥ जरी दिसती मानव रूप। तरी साक्षात ब्रम्हस्वरूप। सगुण निर्गुण एकरूप। रामराया सत्य तू ॥ 2 ॥ परी मानवा असे भ्रांत। मायामोह पाशात। भ्रमण करीतो जीव सत्य। सद्गुरूकरीती मुक्त तया ॥ 3 ॥ नवविधा भक्तीमाजी। गुरूभक्ती श्रेष्= आजी। प्रपंचमार्गी राहूनी जगी।उध्दारगतीमानवा॥4॥रामचंद्राजगत्पित्या। चराचरी तवसत्ता। प्रिय कन्या तारी आता। मायबापा दयाळा ॥ 5 ॥ जय जय श्री अत्रितनया। सरस्वती सुता रामराया । भाग्यवतीकांत सदया। शरण तुम्हां त्रिवार ॥ 6 ॥ जय जय श्री अवधूता। भक्तवत्सल जगत्पिता। अगाध आहे तुझी सत्ता। भक्त प्रिया दिगंबरा ॥ 7 ॥ दत्तदिगंबरा अवधूता। तवचरणी =ेवूनी माथा। अनन्य भावे शरण आता। कृपा करी गुरूदेवा ॥ 8 ॥ श्रीरामचंद्रा करूणा करा। अंतरी ध्याते भक्त प्रियकरा। दिनानाथा शरणांगता। भवपार करीगा ॥ 9 ॥ श्रीरामस्वरूपी माझे ध्यान। स्थीर होवो माझे अस्थिर मन। जीवनमुक्ती साधन । गुरूचरण सेवा घडो ॥ 10 ॥ मु=मारणे प्रकार। कैसा घडला चमत्कार । गुरूसत्ता अगाध थोर। मागील अध्यायी कथियेले ॥ 11 ॥ अमरावतीस गुरूवारी। पुजा आरती अढावतकरांचे घरी। संतसेवा होती दैवी। आवड अध्यात्म विषयाची ॥12 ॥ अनेकांनी दर्शन घेतले भाग्य त्यांचे थोर होते। पूर्वपुण्य फळा आले। महिमा अगाध सद्गुरूंचा ॥13 ॥ आता ऐका सावचित्त। रामचंद्र असता छिंदवाडयात। कैसे घडले अघटीत। पुढील कथा एैकावी ॥ 14 ॥ राहात असता नातू सदनी । औदुंबर लावीला गुरूंनी। ज्ञाुंच्डीत होता बहरूनी। गुरू सहवासे वाढ तसे ॥ 15 ॥ मे महिना भर उन्हाळा। पाणी घालणे वृक्षाला। सुशिला करी नित्यनियमाला। वृक्ष झाला टवटवीत ॥ 16 ॥ पुढे काय वर्तले। विधी सुत्र कोणा न कळे। औदुंबर दुखावले। सुशिला कष्टी होतसे ॥ 17 ॥ त्रयमूर्ति त्रिकालज्ञ। रामचंद्र येता परतून। औदुंबर सुकला बघुन। दु:खी झाले अंत:करण ॥18 ॥ येता प्रथम गुरूवार। काय वदले गुरूवर। 'जेथे आम्ही प्रकटलो। तेथेची आम्ही दुखावलो' ॥ 19 ॥ ज=राग्नी तप्तझाला। दाह शरीरी भडकला। शांत करावे तयाला। तेल हळद लावूनी ॥ 20 ॥ ते दिवसापासूनी। क्षमा मागितली नम्रहोवूनी। तेल हळद वृक्षा लागूनी। सुशिला स्वयेलावीत असे ॥ 21 ॥ पुढे होती दत्तजयंती। सप्ताह दिन जवळ येती। प्रथम दिनी औक्षवाण करीती। सुशिलाबाई प्रितीने ॥ 22 ॥ तो नियम त्यांचा। अजूनपर्यंत चालला साचा। वरदहस्त गुरूदत्तात्रयांचा। त्यांच्या शिरी कृपा छाया ॥23 ॥ प्रपंच मार्ग क्रमतांना। होती अनेक यातना। याची शिकवण भक्तांना। गुरूमाऊली देत असे ॥24 ॥ द्वितीय पुत्र रामगुरूंचा। श्रीकांत नामे दोन मासांचा। कर्मभोग आला त्याचा । बाळ भोगी कष्टाने ॥25 ॥ माता कष्टी अंतरी। उपाय केले नानापरी। गुण न ये पुत्रासी। गत जन्मीचा भोग तो ॥26 ॥ बाळा धरीले सटविने। जर्जर केले व्यथेने । आराधीली सटवी माय। नवस करूनी धरीले पाय ॥27 ॥ पुजा अर्चा फुटाणे भोपळा। पुजीली सटवी योग्य वेळा। दर्शना नेले बाळाला। विपरीत घडले ते स्थळी ॥28 ॥ अकस्मात बाळ झाला। लुळा। शक्ति नसे हातपायाला। तो होता कुटाळ करणा। काय करील त्या औषधपाणी ॥29 ॥ उपाय सर्व खुंटले। डॉटर वैद्यांनी हात टेकले। चिंताक्रांत आप्त जाहले। काय करावे सुचेना ॥30 ॥ प्रश्न करिती सद्गुरूलागुनी । अनन्यमावे ारण जाउनी। ऐका श्रोते सावचित्ता। काय वदले सद्गुरूनाथ ॥31 ॥ विभूती न देवू आम्ही त्याशी परी रक्षणा असू पाठठ्ठशी। धोका नसे जननी त्याशी। लाव विभूती स्वकरे तू ॥32 ॥ त्या सतीची योग्यता। कोणी वर्णा। ती असे रामचंद्रांची माता। अनुसये सम योग्यता ॥33 ॥ गुण आला बाळास। विभुती स्पर्शता अंगास। जगा शिकविण्या कर्तव्यकर्मा। औषधोपचार केला जाणा ॥34 ॥ ऐसा त्रयमुर्तिचा अवतार। भक्ता उध्दरण्या भूवर। मानवरूपे निरंतर। जागृत गुरू दिनरजनी ॥35 ॥ एक कन्या उस्मानाबादेसी। विषप्रयोग झाला तियेशी। दुधामधुनी झाला असे। चिंता जनक जननीसी ॥36 ॥ औषधोपचार अहर्निशी। दाखविते झाले तज्ञांशी। वैद्यांनी टेकीले हात। रोग निदान करण्याप्रत ॥37 ॥ चिंता पित्याचे अंतरी। शोधिले नाना धन्वंतरी। शेवटी येता अकोला नगरी। किर्ती ऐकली सद्गुरूंची ॥38 ॥ घेवूनी आले कन्येप्रती। =ेवीले गुरूचणांवरती। सद्भावना गुरूभक्ति। फळा आली त्यांची ॥39 ॥ कन्येस रक्षिले सद्गुरूनाथे। विभूती देवूनी काढीले विषाते। गुरू वरदहस्त शिरी तियेच्या। धन्य धन्य गुरूकृपा ॥40 ॥ त्रिभूवनी अखंड भ्रमण। जग उध्दरण्या कारण। नरसिंह सरस्वती गुप्तपणे। साक्षात जागृत भूवरी ॥41 ॥ त्या जागृतीचे वर्णन। कैसे करावे कन्येने। अज्ञानी मानवाने। गुरूमुखेची श्रवण करा ॥42 ॥ आज दिनापर्यंत। कितीएक चमत्कार अगणित। रक्षिले सद्गुरूनाथे अनेक। दु:खी जीवा भवसागरी ॥43 ॥ अथांग आहे गुरूकृपासागर। वर्णण करण्या कठठ्ठण फार। शांत धीरगंभीर। स्वरूप चित्ती आ=वा ॥ 44 ॥ ऐसाच दुसरा प्रकार। विषबाधेचा साचार। श्रवण करा श्रोते चतुर। अबलेस सुखी केले गुरूवर्य ॥45 ॥ अकोट नामे ग्रामात। देशमुख घराण्यात। द्वारकाबाई नामे सत्य। अबला होती नांदत ॥46 ॥ श्रोते त्या अबलेस। विषबाधा अवीसात। कण एक अवीस पचेना। व्यथेने झाली जर्जर ॥47 ॥ कठठ्ठण प्रसंग दुर्धर। काय करावे कळेना। होते तियेचे पुर्वसुकृता। भेटले तियेसी सद्गुरूनाथ ॥48 ॥ लीन होउनी चरणाप्रत। गुरूमहाराज समाधीत। प्रश्न करिता तियेस। रक्षिले हो सद्गुरूंनी ॥49 ॥ विभूती देउनी सत्वरी। विषबाधा ज= रातली। नष्ट केली तत्क्षणी। धन्य धन्य सद्गुरू ॥50 ॥ धन्य धन्य गुरूची सत्ता। शांत वाटले तियेचे चित्ता। कलियुगी भक्त रक्षणा। अवतरला योगीराणा ॥51 ॥ गुप्तपणे जनकल्याणा। अखंड जागृत योगीराणा। अनेक प्रसंग अगणित। कितीएक तरले जीव असंख्या ॥52 ॥ कैसे वर्णावे अनेक। मती चालेना मानवाची। यापुढील अध्यायी। पिशाश्च बाधेची नवलाई ॥53 ॥ इति श्रीरामगुरूचरित्र। परिसा रसाळ इंक्षुदंड। विनवी दासी अखंड । द्वादशो। ध्याय गोड हा ॥
॥श्रीगुरूदत्तात्रेयार्पणमस्तु ॥
॥अ व धू त चिं त न श्री गु रू दे व द त्त ॥
मागील पान पुढील पान |